Van Katwijk naar Keulen

Op zaterdag 1 april 2017 ben ik begonnen aan mijn reis. Deze dag fietsten veel vrienden en familie mee, wat de dag voor mij erg bijzonder maakte. Ik werd thuis opgehaald door Elfriede, Jozef en Jan.

Een beetje onzeker sloot ik de deur van mijn huis en stapte ik op mijn veel te zwaar beladen fiets. Zoals altijd aan het begin van een reis is de verdeling van de bagage nog niet optimaal en de fiets voelde erg instabiel aan. Al snel begon het echter te wennen en gevieren fietsten we naar de watertoren bij het pompstation in Meyendel waar Marieke ons opwachtte. Zij fietste niet mee, want had last van haar knie, maar zij wenste ons een goede reis naar Katwijk.

In Katwijk regende het behoorlijk en had zich een grote schare vrienden van de OCP (niemand die weet waar de afkorting voor staat) verzameld die vanuit Zoetermeer rechtstreeks naar het beginpunt van de Limesroute waren gefietst. In de regen werd gauw een foto gemaakt van de gehele groep met achter ons de Noordzee. Taco en Roos (en de hond) zwaaiden ons uit terwijl wij met de wind in de rug richting Leiden fietsten.

Bij het Centraal Station in Leiden stonden Anne en Douwe, vergezeld van Danny op ons te wachten om met ons mee te fietsen naar Woerden. De groep was inmiddels behoorlijk gedecimeerd als gevolg van enkele lekke banden en communicatie misverstanden.

Bij Hazerswoude werden we ingelopen door een gele tandem bestuurd door Aad met Eva als stoker achterop. Na nog een vastgelopen ketting bereikte de gehele groep toch nog als een geheel Avifauna in Alphen a/d Rijn. Na een stevige lunch nam het grootste deel afscheid om terug te fietsen naar Zoetermeer.

De rest reed door naar Woerden waar we in de middag aankwamen en de tenten werden opgezet. Alanda arriveerde per trein en ’s avond kwamen Elma en Ab aangefietst die in Apeldoorn waren opgestapt. Iris wachtte ons op bij de pizzeria en na een gezellige maaltijd was het tijd om afscheid te nemen van Anne, Douwe, Iris en Alanda die met de trein naar huis gingen.

De volgende ochtend namen Danny en Inge afscheid en bleven Elma en Ab over die nog twee dagen met mij mee fietsten. Van Woerden ging het via Utrecht en Wijk bij Duurstede naar Kesteren waar we op een natuurkampeerterreintje besloten te overnachten. Het terreintje ligt in de uiterwaarden naast een oude boerderij omgeven door boomgaarden die volop in bloei stonden. De boerderij had een hoog Ot en Sien gehalte. Op het erf liepen kippen rond en er stond een varkenskot met enkele enthousiaste, scharrelende varkens. Aan de rand van de boomgaard stonden bijenkasten. Al snel kregen we bezoek van een nieuwsgierige kat die zich voortdurend afvroeg wanneer we nou eens gingen eten.

Van Kesteren fietsten we richting Nijmegen. Het weer was inmiddels behoorlijk omgeslagen. Over de Waaldijk hadden we te maken met een gure oostenwind. Bij het gehucht Eldik reden we verkeerd en bevonden we ons op privéterrein. Vrijwel onmiddellijk stond er een auto achter ons met een bezorgde buurtbewoner die bang was dat we enkele vruchtenbomen zouden stelen. Toen hij hoorde dat we op de fiets naar Nijmegen gingen was hij snel gerustgesteld. Hij vertelde dat enkele jaren daarvoor enkele fietsers hem gevraagd hadden of ze op de deel van zijn boerderij hun regenkleding mochten aantrekken. Hij had hen vervolgens koffie aangeboden en hoorde van hun reisplannen. Ze kwamen uit Noord-Holland en waren van plan helemaal naar Rome te fietsen. Helemaal naar Rome! Toen Elma hem vertelde dat ik helemaal naar Bangkok zou fietsen verschoot hij geen moment en antwoordde: “Ja, ja, helemaal naar Rome!”

Bij Dodewaard zijn we even gestopt om een Romeinse grafsteen te bewonderen die was ingemetseld in de kerktoren. Na Nijmegen werd het weer iets beter en kwam de zon af en toe tevoorschijn. Net voorbij Millingen bereikten we de Duitse grens gesymboliseerd door een hek dwars over het fietspad op de dijk. Hier nam ik afscheid van Elma en Ab die mij uitzwaaiden en terugfietsten naar Apeldoorn. Als alles meezit ga ik hen terugzien in Chengdu waarna we gezamenlijk zullen fietsen naar Laos en Thailand.

Die avond zette ik mijn tent op op een zeer onpersoonlijke camping bij het dorpje Wissel onder de rook van de voormalige kerncentrale bij Kalkar. Van daaraf was het nog een paar kilometer naar Xanten, een voormalige Romeinse stad die nauwelijks is overbouwd. Tegenwoordig is het openluchtmuseum waar het oorspronkelijke stratenplan door middel van bomenrijen is aangegeven. De thermen zijn overdekt met een glazen constructie die de vorm heeft van het vroegere badhuis. Ook door het hek ziet het geheel er indrukwekkend uit.

Na een nacht op een tokkie-camping in Lörick bij Düsseldorf ben ik gisteren aangekomen in Rodenkirchen iets ten zuiden van Keulen. Vandaag heb ik besloten een dagje niet te fietsen. Ik wilde even mijn kleren wassen, batterijen en accu’s opladen en mijn aantekeningen uitwerken van de reis tot nu toe.

Ik ben nu bijna een week onderweg en de stress van de laatste weken begint langzaam weg te ebben. Het is nog wel onwennig om onderweg te zijn. De indeling van mijn tassen is nog steeds niet duidelijk, waardoor ik iedere keer als ik iets nodig heb alle tassen ondersteboven moet houden. Dat zal nog wel goed komen. De laatste dagen was het erg koud en ik verlang nu al naar de hitte in Zuid-Europa en Turkije. Mijn eerste grote reisdoel is echter Salzburg waar ik Douwe ga opzoeken die daar de komende twee maanden stage loopt.